อาศัยอำนาจตามความในมาตรา 8 (5) และมาตรา 110 วรรคสอง แห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2551 อันเป็นกฎหมายที่มีบทบัญญัติบางประการเกี่ยวกับการจำกัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคล ซึ่งมาตรา 29 ประกอบกับมาตรา 31 มาตรา 33 มาตรา 43 และมาตรา 64 ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย บัญญัติให้กระทำได้โดยอาศัยอำนาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย ก.พ. โดยอนุมัติคณะรัฐมนตรี จึงออกกฎ ก.พ. ไว้ ดังต่อไปนี้

¹⁾ กฎ ก.พ. นี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป

การสั่งให้ข้าราชการพลเรือนสามัญออกจากราชการเพื่อรับบำเหน็จบำนาญเหตุทดแทนสำหรับกรณีที่ไปปฏิบัติงานใด ๆ ตามความประสงค์ของทางราชการ ตามมาตรา 110 (2) ให้สั่งได้เฉพาะการไปปฏิบัติงานในหน่วยงาน ดังต่อไปนี้

• (1) รัฐวิสาหกิจ
• (2) องค์การมหาชน
• (3) หน่วยบริการรูปแบบพิเศษ
• (4) หน่วยงานของรัฐที่จัดตั้งขึ้นตามกฎหมายเฉพาะ
• (5) หน่วยงานของรัฐที่จัดตั้งขึ้นตามมติคณะรัฐมนตรี

(6) หน่วยงานอื่นตามที่ ก.พ. กำหนด

หน่วยงานตามวรรคหนึ่งต้องเป็นหน่วยงานที่จัดตั้งใหม่เป็นเวลาไม่เกินห้าปี

การไปปฏิบัติงานตามความประสงค์ของทางราชการตามกฎ ก.พ. นี้ หมายถึง การไปปฏิบัติงานตามความประสงค์ร่วมกันของหน่วยงานต้นสังกัดและหน่วยงานตามข้อ 2 และต้องเป็นไปเพื่อประโยชน์ของทางราชการ โดยอาจเป็นไปเพื่อประโยชน์ของหน่วยงานต้นสังกัด หน่วยงานตามข้อ 2 หรือเป็นไปเพื่อประโยชน์ของทางราชการโดยรวมก็ได้

การสั่งให้ข้าราชการพลเรือนสามัญผู้ใดออกจากราชการเพื่อไปปฏิบัติงานใด ๆ ตามความประสงค์ของทางราชการตามกฎ ก.พ. นี้ ให้สั่งได้เมื่อข้าราชการพลเรือนสามัญผู้นั้น

• (1) ได้แสดงความสมัครใจเป็นลายลักษณ์อักษร
• (2) มีคุณสมบัติ ดังต่อไปนี้
  • (ก) มีอายุไม่ถึงห้าสิบปีบริบูรณ์
  • (ข) มีระยะเวลาในการรับราชการมาแล้วไม่น้อยกว่าห้าปี
• (3) ไม่มีลักษณะต้องห้าม ดังต่อไปนี้
  • (ก) อยู่ระหว่างถูกดำเนินการทางวินัย
  • (ข) อยู่ระหว่างรับราชการชดใช้ทุน

ในกรณีที่มีเหตุผลความจำเป็นเพื่อประโยชน์ของทางราชการ ก.พ. จะพิจารณายกเว้นคุณสมบัติหรือลักษณะต้องห้ามตามวรรคหนึ่ง ให้เป็นการเฉพาะรายก็ได้

ให้ไว้ ณ วันที่ 7 เมษายน พ.ศ. 2553

อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ

นายกรัฐมนตรี

ประธาน ก.พ.

กฎ ก.พ. ว่าด้วยการสั่งให้ข้าราชการพลเรือนสามัญออกจากราชการกรณีสมัครไปปฏิบัติงานใด ๆ ตามความประสงค์ของทางราชการ พ.ศ. 2553